Typy sieci

Sieć typu peer-to-peer (równorzędna)

xzcz

sieć typu peer-to-peer . Jest to przykład rozwiązania bez wydzielonego urządzenia zarządzającego (serwera). Wszystkie podłączone do sieci urządzenia są traktowane jednakowo. Do zalet tego typu sieci należą: niski koszt wdrożenia, nie jest wymagane oprogramowanie do monitorowania i zarządzania, nie jest wymagane stanowisko administratora sieciowego. Natomiast wadami tego rozwiązania są: mniejsza skalowalność rozwiązania, niższy poziom bezpieczeństwa, i to, że każdy z użytkowników pełni rolę administratora.

Sieć typu klient-serwer

ghgf

Sieć typu klient-serwer jest rozwiązaniem z wydzielonym serwerem zarządzającym. Komputery użytkowników są administrowane, monitorowane i zarządzane centralnie. Do zalet tego typu sieci należą: zdecydowanie wyższy poziom bezpieczeństwa, łatwiejsze zarządzanie i utrzymanie, prostsze i wygodniejsze tworzenie kopii zapasowych. Natomiast wadami tego rozwiązania są: wymóg specjalistycznego oprogramowanie do monitorowania, administrowania i zarządzania, wyższy koszt urządzeń sieciowych, obecność wyszkolonego personelu administracyjnego.

Serwery

Serwery są to niezawodne komputery które mają określone zadanie w sieci lub w Internecie. Obsługują pocztę, serwują strony www, przechowują pliki oraz inne, informacje, udostępniają Internet, gwarantują bezpieczeństwo, weryfikują tożsamość. Serwery mogą współdzielić swoje urządzenia peryferyjne (drukarki, skanery, nagrywarki itp.) z komputerami połączonymi w siećBez tytułudasdsa

NetTools

NetWatch – pozwala na monitorowanie dostępności wybranego urządzenia.

1

WinTools – pozwala odczytywać informacje udostępniane przez usługę WMI
(ang. Windows Management Instrumentation), która umożliwia zarządzanie zasobami
komputerów pracujących w systemie Windows, takimi jak dostępne usługi, informacje
o dyskach, zapisy w dziennikach systemowych itp.

2

Lokalne – Przedstawia kilka tabel z ważnymi informacjami o lokalnej konfiguracji: statystyki dla TCP/UDP i ICMP, tabela adresów IP, tabela ARP i routingu, informacje o kartach sieciowych.

3

Ping – pozwala na wizualną prezentację wyników działania komendy ping,
dodatkowo zawiera 5 -minutową historię, dzięki czemu można zaobserwować zmiany
w dostępie do wybranego komputera czy urządzenia.

4

Trace – to narzędzie prezentujące kolejne routery na trasie wędrówki pakietu IP do
adresu docelowego. Dodatkowo są podawane czasy odpowiedzi oraz
liczba pakietów utraconych, co pozwala określić miejsce powstawania zatorów w sieci,
dzięki lokalizacji wolno działających lub przeciążonych routerów. Jest to odpowiednik
polecenia tracert w systemie Windows.

5

Lookup  – pozwala na zbadanie rekordów DNS określonej domeny. Działa podobnie
jak komenda nslookup systemu Windows, przy czym automatycznie podaje
wszystkie wpisy dotyczące wybranej domeny oraz informację z bazy WHOIS, która
zawiera dodatkowe dane o domenie, takie jak właściciel, dane kontaktowe, czas wygaśnięcia
itp.

6

Przepustowość – pozwala zbadać  prędkość łącza.

7

NetCheck  – pozwala na sprawdzenie jakości połączenia z wybranym urządzeniem.

8

TCP/IP  – workshop to narzędzie pozwalające na nawiązanie bezpośredniego połączenia
z wybranym portem TCP/UDP. Narzędzie pozwala tworzyć i wysyłać zapytania kierowane
bezpośrednio na wybrany port oraz śledzić odpowiedzi przekazywane przez serwer

9

Skanuj porty – pozwala na sprawdzenie dostępnych usług (portów nasłuchujących)
na wskazanym urządzeniu. Narzędzie umożliwia wybranie zakresu skanowanych
portów oraz określenie limitu czasu na odpowiedź.

10

Skanuj sieć – Umożliwia wykrycie wszystkich komputerów w sieci, również zdalnej. Wystarczy wpisać adres IP z tej sieci, aby błyskawicznie otrzymać listę wszystkich komputerów oraz serwisów na nich działających.

11

SNMP – Pełna przeglądarka SNMP, tak łatwa, że możesz jej używać, nawet jeśli nie wiesz nic o SNMP.

12

Światłowody

Światłowód – przezroczysta zamknięta struktura z włókna szklanego wykorzystywana do propagacji światła jako nośnika informacji[1]. Światłowody są także używane w celach medycznych, na przykład w technice endoskopowej, dekoracyjnych[2], w telekomunikacji, telewizji kablowej, technice laserowej[2]optoelektronice i jako składniki zintegrowanych układów optycznych[3]. Medium transmisyjnym jest włókno światłowodowe o średnicy nieco większej od średnicy ludzkiego włosa[4]. Jego zalety to zasięg i pasmo transmisji większe niż dla innych mediów transmisji[5].

W 1977 roku został stworzony pierwszy na świecie światłowód telekomunikacyjny, długości 9 km, łączący dwie centrale telefoniczne w Turynie we Włoszech[6]. W Polsce pierwszy kabel światłowodowy został zaprojektowany i stworzony w 1978 przez pracowników naukowych Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie[7][8].

W styczniu 2017 największa polska sieć światłowodowa należała do Orange Polska, a jej długość wynosiła ponad 100 tys. km[9]. Najdłuższy światłowód na świecie to SEA-ME-WE 3, o długości 39 000 km, łączący zachodnią Europę, przez Bliski Wschód, z południowo-wschodnią Azją oraz Australią[10].

Do transmisji danych, zamiast prądu elektrycznego, wykorzystywana jest modulowana fala świetlna, której źródłem może być laser półprzewodnikowy lub dioda elektroluminescencyjna (LED)[11]. Dzięki temu możliwa jest transmisja danych do 3 Tb/s, a przepływ danych jest zabezpieczony przed niepowołanym dostępem[12][13]. Światłowody, które jako medium transmisyjne wykorzystują powietrze, osiągają transfer danych rzędu 74 Tb/s[12].

Światłowody nie emitują zewnętrznego pola elektromagnetycznego, w związku z czym podsłuchanie transmisji jest kosztowne[14]. Cechuje je duża odporność na zewnętrzne zakłócenia elektromagnetyczne, stopa błędów mniejsza niż 10−10przy najwyższych przepustowościach, mała tłumienność jednostkowa (około 0,20 dB/km dla fali o długości 1,5 μm)[15].

Aby wyeliminować lub ograniczyć wypromieniowanie światła przez boczne powierzchnie światłowodu, stosuje się odpowiednie zmiany współczynnika załamania światła. Promienie światła biegną prostoliniowo (światłowód skokowy) lub krzywoliniowo (światłowód gradientowy), odbijając się od ścianek światłowodu w wyniku ciągłego zmniejszania się współczynnika załamania[16]. W najprostszym przypadku są to zmiany skokowe – wewnątrz światłowodu współczynnik załamania ma wartość większą, niż na zewnątrz; utrzymanie promieni światła w obrębie takiego światłowodu zachodzi na skutek całkowitego wewnętrznego odbicia[17]. W przypadku, gdy współczynnik załamania stopniowo zmienia się w przekroju poprzecznym światłowodu, mówimy o światłowodach gradientowych[18].

Takie wyobrażenie działania światłowodu jest jednak uproszczone – tym bardziej, im mniejsze rozmiary poprzeczne ma rozważany światłowód. Zamiast promieni światła (będących podstawą przybliżonej optyki geometrycznej) należy rozważać światło jako falę. Przybliżenie optyki geometrycznej jest sensowne jedynie dla światłowodów o dużych rozmiarach poprzecznych, traci natomiast sens, gdy rozmiar poprzeczny światłowodu staje się porównywalny z długością fali światła. Zjawiska falowe są istotne zwłaszcza w światłowodach jednomodowych.

Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awiat%C5%82ow%C3%B3d

Fibreoptic

Podział na klasy adresów IP

Nazwa Pierwszy oktet
dwójkowo
Pierwszy adres IP Ostatni adres IP Liczba sieci Maksymalna liczba adresów
w sieci
A 0xxxxxxx 0.0.0.0 127.255.255.255 128 (7 bitów) 16 777 216 (24bity)
B 10xxxxxx 128.0.0.0 191.255.255.255 16 384 (14 bitów) 65 536 (16bitów)
C 110xxxxx 192.0.0.0 223.255.255.255 2 097 152 (21 bitów) 256 (8 bitów)
D 1110xxxx 224.0.0.0 239.255.255.255 nie zdefiniowano nie zdefiniowano
E 1111xxxx 240.0.0.0 255.255.255.255 nie zdefiniowano nie zdefiniowano

 

Topologie

Topologia liniowa (ang. line) – wszystkie elementy sieci (oprócz granicznych) połączone są z dwoma sąsiadującymi.

Topologia magistrali (szyny, liniowa) (ang. bus) – wszystkie elementy sieci podłączone do jednej magistrali. Obecnie stosowana do łączenia urządzeń w topologii punkt-punkt.

Topologia pierścienia (ang. ring) – poszczególne elementy są połączone pomiędzy sobą odcinkami przewodów tworząc zamknięty pierścień.

Topologia podwójnego pierścienia (ang. double ring) – poszczególne elementy są połączone pomiędzy sobą odcinkami tworząc dwa zamknięte pierścienie.
Gwiazda.jpeg
Topologia gwiazdy (ang. star) – komputery są podłączone do jednego punktu centralnego, koncentratora (koncentrator tworzy fizyczną topologię gwiazdy, ale logiczną magistralę) lub przełącznika. Stosowana przy łączeniu urządzeń przy pomocy kabla skrętnego lub światłowodu. Każdy pojedynczy przewód jest stosowany do połączenia z siecią dokładnie jednego urządzenia.
Topologia gwiazdy rozszerzonej – posiada punkt centralny (podobnie do topologii gwiazdy) i punkty poboczne (jedna z częstszych topologii fizycznych Ethernetu).
Topologia hierarchiczna – zwana także topologią drzewa, jest kombinacją topologii gwiazdy i magistrali, budowa podobna do drzewa binarnego.

Topologia siatki – oprócz koniecznych połączeń sieć zawiera połączenia nadmiarowe; rozwiązanie często stosowane w sieciach, w których wymagana jest bezawaryjność

top2

Okablowanie Sieciowe

  • 10BASE2 – kabel koncentryczny (tzw. „cienki Ethernet”). Odległość 185 m, przepustowość 10 Mbit/s
    10BASE5 – kabel koncentryczny (tzw. „gruby Ethernet”). Odległość 500 m, przepustowość 10 Mbit/s
    10Base-T – „skrętka”, odległość 100 m, przepustowość 10 Mbitów/s
    100BASE-TX – „skrętka”, odległość 100 m, przepustowość 100 Mbit/s
    1000BASE-T – „skrętka”, aby przesłać strumień danych z przepustowością 1000 Mbit/s przez okablowanie kategorii 5 jest on dzielony na cztery strumienie po 250 Mbit/s każdy i przesyłany czterema parami jednocześnie w jednym kierunku. Oczywiście możliwa jest transmisja w przeciwną stronę na tej samej zasadzie. Wymaga to aby każde urządzenie posiadało cztery moduły nadawczo-odbiorcze.
    Przesłanie tego samego strumienia poprzez okablowanie kategorii 6 następuje w nieco inny sposób, otóż dwie pary przesyłają z przepustowością 1000 Mbit/s w jedną stronę, pozostałe dwie w przeciwną. Tego typu transmisja pozwala na uproszczenie urządzeń gdyż każde jest wyposażone w dwa moduły nadawcze i dwa moduły odbiorcze.Rodzaje okablowania wykorzystującego światłowody:10BASE-F – światłowód, przepustowość 10 Mbit/s
    100BASE-FX – światłowód, przepustowość 100 Mbit/s
    1000BASE-FX/LX/SX – światłowód, przepustowość 1000 Mbit/s

Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Okablowanie_strukturalne

pobrane

Urządzenia sieciowe

Switch – nazywany czasami przełącznikiem bądź hubem przełączającym. Urządzeń tych używa się głównie w sieciach, które okablowane są tzw. skrętką. Są urządzeniami służącymi do podłączania stacji sieciowych głównie w topologii gwiazdowej oraz do rozładowywania ruchu sieciowego i eliminowania kolizji (pod tym względem sprawdzają się lepiej od mostów). Switche posiadają zwykle kilkanaście portów (najczęściej 48). Używane mogą być do podłączania stacji końcowych, hubów lub innych przełączników. Switche przyczyniają się zmniejszanie obciążenia sieciowego, przez podział sieci na mikrosegmenty oraz tzw. komutowanie. Proces ten polega to na tym, że do pojedynczego segmentu może być przydzielona tylko jedna stacja robocza, co minimalizuje rywalizację o dostępy do medium. Użytkownicy otrzymują wówczas pełną szerokość pasma do swojego użytku. Każdy port w switchu to wejście do pojedynczego segmentu sieci. Przełączniki eliminują więc wąskie gardła w sieciach lokalnych dotyczące węzłów, przez które dane z centralnych serwerów przekazywane są do określonych stacji. Inteligentne, nowoczesne switche mają dwa tryby przełączania: store and foreward oraz fast forward. W trybie fast forward ramka jest natychmiast wysyłana po otrzymaniu docelowego adresu. Takie rozwiązanie umożliwia wysyłanie ramek błędnych lub biorących udział w kolizjach. W trybie store and foreward ramki są sprawdzane pod względem sumy kontrolnej. Ramki błędne oraz te, które biorą udział w kolizji są eliminowane. Do istotnych wad tego trybu należą dość spore opóźnienia występujące w transmisji. Inteligentne przełączanie charakteryzuje się tym, że switch standardowo pracuje w trybie fast forward, ale jeżeli liczba błędów przekroczy kilkanaście w ciągu sekundy, automatycznie przełącza się na metodę store and foreward. Jeżeli liczba błędów spadnie poniżej tego poziomu, switch powróci do metody fast forward.

Repeater – jest urządzeniem wzmacniającym i regenerującym sygnały przesyłane kablem, które na skutek jego długości ulegają zniekształceniom. Repeater więc fizycznie zwiększa rozmiary sieci. Urządzenie powtarza odebrane sygnały oraz wzmacnia je. Proces ten polega na zwiększaniu poziomów odbieranych przebiegów falowych bez modyfikacji częstotliwości. Repeter jest najprostszym urządzeniem tego typu. Może on łączyć sieci posiadające identyczną architekturę, stosujące te same protokoły oraz techniki transmisyjne. Umożliwia jednak łączenie segmentów sieci posiadające różne media transmisyjne. Instalacja urządzenie jest stosunkowo prosta i nie wymaga konfiguracji, gdyż sam repeter jest przezroczysty dla urządzeń sieciowych. Repetery traktowane są jako węzły w każdym z podłączonych do niego segmentów. Urządzenie potrafi dostosować się do prędkości transmisji przebiegających w sieci oraz przekazywać pakiety z taką samą prędkością, co sprawia, że jest on wolniejszy od np. mostu. Repeter działa w warstwie fizycznej sieci, dlatego jest możliwości są niewielkie. Nie jest urządzeniem inteligentnym, więc nie jest w stanie zapewnić izolacji pomiędzy segmentami, nie potrafi izolować również uszkodzeń oraz nie dokonuje filtracji pakietów, w związku z tym informacje, często posiadające charakter lokalny, przenikają do innych segmentów, bez potrzeby je obciążając.

Bridge – czyli most, jest urządzeniem posiadającym 2 bądź więcej portów, które służy do scalania segmentów sieci. Bridge na bieżąco identyfikuje porty oraz kojarzy określone komputery. Umożliwia podniesienie wydajności oraz zwiększenie maksymalnych odległości w sieci. Mosty są stosunkowo proste w instalacji, gdyż nie potrzebują konfiguracji. Są to wysoce elastyczne i adaptowalne urządzenia, gdyż podczas dodania nowych protokołów potrafią w automatyczny sposób się dostosować. Realizują proste filtrowanie, sprawdzają adres umieszczony w ramce ethernetowej lub Token Ring oraz określają segment, do jakiego należy dany pakiet przesłać. Jeżeli więc dany komputer wysyła wiadomość z jednego segmentu, most dokonuje analizy zawartych w niej adresów i jeżeli nie ma takiej potrzeby to nie rozsyła jej do innych segmentów, co zapobiega krążeniu w sieci zbędnych pakietów. Mosty nie potrafią zablokować jednak pakietów uszkodzonych, ani też przeciwdziałać zatorom, które powstają w momencie, gdy klika stacji roboczych próbuje w jednym czasie rozesłać dane w trybie rozgłoszeniowym. Brigde posiada technikę uczenia się. Po podłączeniu do sieci wysyła sygnały z żądaniem odpowiedzi do wszystkich. Na podstawie tych odpowiedzi oraz przez analizę przepływu pakietów, tworzona jest tablica adresów komputerów znajdujących się w sieci. Przy przesyłaniu informacji mostek pobiera z tablicy adres komputera odbiorcy, zapobiegając rozsyłaniu pakietów do wszystkich segmentów sieci. Wyróżnia się mosty przezroczyste, realizujące routing źródłowy oraz LSB. Bridge przezroczyste nazywane także uczącymi się bądź inteligentnymi, używane są w sieciach Ethernet. Zaraz po instalacji urządzenie zaczyna proces rozpoznawania topologii sieciowej. Mosty LSB również wykorzystywane są w sieciach typu Ethernet. Umożliwiają używanie rezerwowej linii, nie wykorzystanej w mostach przezroczystych, co powoduje, że są one wydajniejsze. Mosty, które realizują routing źródłowy funkcjonują w sieciach typu Token Ring. Oprócz informacji na temat miejsca docelowego pakietów, most w tym przypadku wie również jaką drogą je przesłać, lecz to nie urządzenie określa optymalną trasę, ale odczytuje ją z danych, które zawarte są w pakietach.

Router – to najbardziej zaawansowane technologicznie urządzenie używane do łączenia fragmentów sieci oraz zwiększania jej rozmiarów. Router to urządzenie konfigurowalne, pozwalające na sterowanie przepustowością sieci oraz zapewniające pełną izolację między segmentami. Router posiada podobne funkcje jak most. Głowna różnica polega przede wszystkim na tym, że routery stosowane są do przekazywania danych między sieciami, które oparte są na różnych topologiach i są bardziej zaawansowane technicznie. Routery stanowią integralną część Internetu, ponieważ jest on złożony z tysięcy sieci działających w oparciu o różne technologie sieciowe. W przypadku sieci rozległych informacje transmitowane są z jednego węzła do drugiego, lecz nie do wszystkich. Na swej drodze napotykają wiele węzłów pośredniczących, mogą być również transmitowane różnymi trasami. Jednym z takich węzłów jest właśnie router, który za zadanie ma przesłać dane najlepszą z możliwych tras. Główny zaletami routerów są: umiejętność wyboru optymalnej trasy pomiędzy odbiorcą a nadawcą, ochrona danych (kodowanie, zapory), transakcja protokołów, usuwanie pakietów nie posiadających adresów oraz filtrowanie pakietów.

Hub – to urządzenie posiadające wiele portów, które służą do podłączania stacji roboczych pracujących głownie w topologii gwiazdowej. W sieci gdzie pracuje hub nie istnieją bezpośrednie połączenia między stacjami. Stacje robocze podłączone są z wykorzystaniem jednego kabla prowadzącego do głównego huba, który w chwili nadejścia sygnału rozprowadza go na wszystkie linie wyjściowe. Wyróżnia się huby pasywne – nie wymagające zasilania i tylko przekazujące sygnały oraz aktywne – wzmacniające sygnały lecz wymagające zasilania.

Źródło:https://www.bryk.pl/wypracowania/pozostale/informatyka/20021-urzadzenia-sieciowe.html

pobrane (1)

Model ISO/OSI

Model OSI (pełna nazwa ISO OSI RMang. ISO Open Systems Interconnection Reference Model – model odniesienia łączenia systemów otwartych) lub OSI – standard zdefiniowany przez ISO oraz ITU-T opisujący strukturę komunikacjisieciowej.

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ang. International Organization for Standardization) na początku lat osiemdziesiątych dostrzegła potrzebę stworzenia modelu sieciowego, dzięki któremu producenci mogliby opracowywać współpracujące ze sobą rozwiązania sieciowe. W taki sposób powstała specyfikacja Open Systems Interconnection Reference Model, która do polskich norm została zaadaptowana w 1995 roku.

Model ISO OSI RM jest traktowany jako model odniesienia (wzorzec) dla większości rodzin protokołów komunikacyjnych. Podstawowym założeniem modelu jest podział systemów sieciowych na 7 warstw (ang. layers) współpracujących ze sobą w ściśle określony sposób. Został przyjęty przez ISO w 1984 roku a najbardziej interesującym organem jest wspólny komitet powołany przez ISO/IEC, zwany Joint Technical Committee 1- Information Technology (JTC1). Formalnie dzieli się jeszcze na podkomitety SC.

warstwy

Dla Internetu sformułowano uproszczony Model TCP/IP, który ma tylko 4 warstwy.

Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Model_OSI